Jak byś iść ze mną zechciał
na sam skraj mego świata
tam gdzie świt swój horyzont
mgłami zamiata

Jest tam len co się złoci
promieniami na łące
tylko zabierz swój uśmiech
będzie gasił słonce

Zabierz oczu jasność
byśmy mogli oboje
widzieć tam wśród kniei
dróg naszych powoje

Ja zabiorę ze sobą
ma cierpliwość i wiarę
byśmy mogli tam zostać
i nie wracać tu wcale